Quito en de Jungle
Door: Joelle
Blijf op de hoogte en volg Joëlle
11 Mei 2014 | Ecuador, Quito
Het is inmiddels alweer even geleden dat ik hier wat geplaatst heb...
De laatste dagen in Montanita waren heerlijk! Ik ben nog een laatste keer gaan surfen en na een geslaagde surfsessie zijn we met een groep gaan eten in retaurant van de oma van Antonio (de surflaar). Ik had verwacht dat we bij een typisch Ecuadoriaans huiskamer restaurantje aan zouden komen maar nee, het is een schitterend groot restaurant op een mooie plek. Vis is niet mijn favoriete eten maar hier probeer ik een typisch Zuid Amerikaans gerecht namelijk Cevische. Octopus, garnalen en vis gekookt in citroensap. En tot mijn verbazing is het nog lekker ook! Alleen de octopus ziet er een beetje te octopusserig uit, dus die laat ik aan mij voorbij gaan...
Zaterdag is er een surfwedstrijd, dus gaan we met elkaar naar het strand. ´s avonds is het de laatste avond van velen, dus nog een keer dansen we tot de vroege morgen op de heerlijke latijns amerikaanse reggeaton, salsa en bachata. Stacey en ik moeten zelfs haasten om de bus om 04.45 uur te halen.... Guayaquil moeten we helaas afscheid nemen, want ik ga door naar Quito.
Onderweg ontdek ik dat ik twee verscillende adressen heb gekregen in Montanita en dat Quito twee busstations heeft. Een in het noorden en een in het zuiden. Ter info, Quito heeft 2,5 miljoen inwoners en beslaat 400.000 hectare grond. Een behoorlijke stad dus....
Op goed geluk bij de laatste halte uitgestapt en na een rit van 11 uur opzoek naar een taxi. Gelukkig is de taxichaffeur behulpzaam en probeert de telefoonnummers... maar de nummers werken niet. De moed zakt me even in de schoenen... Ik besluit om gewoon maar naar één van de adressen te gaan. Nu blijkt dat ik gelukkig het op het goede station gegokt heb! Het huis is vakbij. Ik kom bij de bewaker van het gebouw maar die zegt de naam van de familie niet te kenen....
Ook hij probeert te bellen en na een aantal pogingen krijgt hij eindelijk iemand te pakken. Na een half uur wachten, komt de vrouw einelijk aan. Ze blijkt alleen spaans te spreken en ik ben kapot van de reis (en het feit dat ik dat weekend in totaal maar vier uur slaap), dus ik duik die avond zo snel mogelijk mjn bed in.
De volgende dag blijkt dat ik de vrouw genaamd Norma, de directrice is van de school. Dat zie je ook wel aan het appartement. Er zijn 4 slaapkamers met elk een eigen badkamer, een woonkamer, studeerkamer en een grote keuken. Daarnaast hebben we een werkster die ook zorgt voor alle maaltijden. Later die week kom ik erachter dat die werkster ook wel nodig is, want na de dag van de arbeid (de werkster is dus vrij die dag) lijkt er in de keuken een bom ontploft... Het is 1 grote zooi! Maarja wat wil je als je zelfs alle keukenkastjes open laat staan en alle vaat gewoon in de gootsteen zet. Mijn eten (dat een dag geleden gemaakt is door de werkster) word die avond dan ook gewoon opgewarmt in een vieze pan die al een dag op het aanrecht staat...
Verder heb ik ook deze week spaanse les maar wat mis ik de gezelligheid uit Montanita. Daar heb ik tijdens de lessen zoveel gelachen!! Hier gaat het er alleen maar heel serieus aan toe. Het enige voordeel is wel dat mn spaans wat meer vooruit gaat... Ik ga trouwens met de taxi naar school, want het is meer dan een half uur lopen. Alles doe ik trouwens met de taxi, want het is relatief veilig en heel goedkoop! Voor een ritje naar school betaal ik 1,5 dollar.
We brengen met school na de les ook een bezoek aan het oude centrum van Quito. We beklimmen een gigantische kathendraal waar ik doodsangsten uitsta op steile en gammele trapjes om boven in de torens te komen maar het is het waard, want het uitzicht is fantastisch!!
Aan het einde van de week is Simone (de Zwiserse die ik heb ontmoet in Montanita) een nacht in Quito en ook Stacey is die avond in Quito, dus we gaan met elkaar uiteten, wat weer erg leuk is! We hebben allemaal alweer veel meegemaakt, dus het is erg leuk om alle verhalen te horen.
Op vrijdag zijn Hanna, Chris (die ik ook ken uit Montanita) en Stacey ook nog in town, dus ook vandaag gaan we uiteten met elkaar. Na het eten ga ik op zoek naar een Salsa club waar een docent van school een verjaardag viert met vrienden. Ik mis het dansen erg dus na een paar nummers te hebben gekeken, trek ik de stouten schoenen aan en stap op iemand af. Er blijken een aantal erg goede dansers te zijn, dus ik vermaak me de hele avond prima!
De volgende ochtend moet ik vroeg uit de veren, want ik ga met Stacey en nog twee anderen die Stacey onderweg ontmoet heeft naar Otovalo. Hier is de grootste markt van Ecuador en kun je allerlei handgemaakte producten kopen van de Indianen die uit de hele regio hier naartoe komen. Het is ongeveer twee uur met de bus. Een van de vrienden van Stacey, een Australische blijkt ook gymdocent te zijn, dus we wisselen tijdens de busrit ervaringen uit over ons werk, wat erg leuk is!
De markt is inderdaad mega en de spullen prachtig. Mijn oog valt op een erg mooi wandkleed (dat er nog wel makkelijk bij kan in mn backpack....) en Stacey wil graag een Alpaca deken. Het kleed kost 80 dollar en de deken 18. Na tien minuten onderhandelen kopen we beiden voor totaal 65 dollar.....
Zondag gaat ook weer vroeg de wekker, want ik ga met twee anderen meiden van de spaanse school naar een andere locatie van de school in de jungle! Het is een rit van 6 uur naar de een lodge op ongeveer 2 uur van de stad Tena, aan de rivier de Napo. De weg is erg slecht en hoe dichter we bij de jungle komen, hoe warmer het word. We moeten met een pontje de rivier oversteken en het laatste stuk is er helemaal geen geasfalteerde weg. De lodge is erg mooi en net drie weken open, dus alles is nieuw!
Ook hier heb ik in de ochtend spaanse les en ´s middags hebben we tijd voor activieiten.
We bezoeken met gids Jaime een traditionele Quechua familie, maken een wandeltocht van 5 uur door de jungle waarbij we eindigen bij een mooie waterval, brengen een bezoek aan een opvangcentrum voor dieren uit de jungle (ze vangen bijvoorbeeld apen en papegaaien op die bij mensen thuis hebben gewoond) en gaan tuben op banden in de rivier waarbij we een groep apen van boom naar boom zien springen. Helaas hebben we ook veel vrije tijd en er is daar helemaal niks te doen, dus ik verveel me regelmatig. De keuze om een dag eerder terug naar Quito te gaan is dan ook snel gemaakt.
Op de laatste avond duiken we nog even het nachtleven in van Ahuano, het dichtsbijzijnde dorp. Karaoke is erg populair, dus we gaan naar een soort huisje waar een tv hangt en dronken Ecuadorianen hard en vals meezingen. Aangezien er in het dorp niks te beleven valt beginnen de dorpelingen al in de middag met drinken. En kunnen ze in de avond niet meer op hun benen staan en vallen ze midden in de plaatselijke discotheek (waar we die avond ook een bezoekje aan brengen) in slaap...
Het was een mooie ervaring maar ik ben blij dat ik weer in Quito ben.
Ik moet nodig al mijn kleding wassen na mijn bezoek aan de jungle, want alles zit onder de modder en is klam. Helaas is het enige dat nog schoon is een korte broek, een tshirt en een vest terwijl het hier 16 graden is en het keihard regent.... en natuurlijk is de Lavanderia vandaag (zondag) gesloten...
Ik blijf hier nog een paar dagen om een bezoek te brengen aan de Cotopaxi (een berg van 6000 m. hoog) en aan de evenaar. En daarna zien we wel weer verder....
De laatste dagen in Montanita waren heerlijk! Ik ben nog een laatste keer gaan surfen en na een geslaagde surfsessie zijn we met een groep gaan eten in retaurant van de oma van Antonio (de surflaar). Ik had verwacht dat we bij een typisch Ecuadoriaans huiskamer restaurantje aan zouden komen maar nee, het is een schitterend groot restaurant op een mooie plek. Vis is niet mijn favoriete eten maar hier probeer ik een typisch Zuid Amerikaans gerecht namelijk Cevische. Octopus, garnalen en vis gekookt in citroensap. En tot mijn verbazing is het nog lekker ook! Alleen de octopus ziet er een beetje te octopusserig uit, dus die laat ik aan mij voorbij gaan...
Zaterdag is er een surfwedstrijd, dus gaan we met elkaar naar het strand. ´s avonds is het de laatste avond van velen, dus nog een keer dansen we tot de vroege morgen op de heerlijke latijns amerikaanse reggeaton, salsa en bachata. Stacey en ik moeten zelfs haasten om de bus om 04.45 uur te halen.... Guayaquil moeten we helaas afscheid nemen, want ik ga door naar Quito.
Onderweg ontdek ik dat ik twee verscillende adressen heb gekregen in Montanita en dat Quito twee busstations heeft. Een in het noorden en een in het zuiden. Ter info, Quito heeft 2,5 miljoen inwoners en beslaat 400.000 hectare grond. Een behoorlijke stad dus....
Op goed geluk bij de laatste halte uitgestapt en na een rit van 11 uur opzoek naar een taxi. Gelukkig is de taxichaffeur behulpzaam en probeert de telefoonnummers... maar de nummers werken niet. De moed zakt me even in de schoenen... Ik besluit om gewoon maar naar één van de adressen te gaan. Nu blijkt dat ik gelukkig het op het goede station gegokt heb! Het huis is vakbij. Ik kom bij de bewaker van het gebouw maar die zegt de naam van de familie niet te kenen....
Ook hij probeert te bellen en na een aantal pogingen krijgt hij eindelijk iemand te pakken. Na een half uur wachten, komt de vrouw einelijk aan. Ze blijkt alleen spaans te spreken en ik ben kapot van de reis (en het feit dat ik dat weekend in totaal maar vier uur slaap), dus ik duik die avond zo snel mogelijk mjn bed in.
De volgende dag blijkt dat ik de vrouw genaamd Norma, de directrice is van de school. Dat zie je ook wel aan het appartement. Er zijn 4 slaapkamers met elk een eigen badkamer, een woonkamer, studeerkamer en een grote keuken. Daarnaast hebben we een werkster die ook zorgt voor alle maaltijden. Later die week kom ik erachter dat die werkster ook wel nodig is, want na de dag van de arbeid (de werkster is dus vrij die dag) lijkt er in de keuken een bom ontploft... Het is 1 grote zooi! Maarja wat wil je als je zelfs alle keukenkastjes open laat staan en alle vaat gewoon in de gootsteen zet. Mijn eten (dat een dag geleden gemaakt is door de werkster) word die avond dan ook gewoon opgewarmt in een vieze pan die al een dag op het aanrecht staat...
Verder heb ik ook deze week spaanse les maar wat mis ik de gezelligheid uit Montanita. Daar heb ik tijdens de lessen zoveel gelachen!! Hier gaat het er alleen maar heel serieus aan toe. Het enige voordeel is wel dat mn spaans wat meer vooruit gaat... Ik ga trouwens met de taxi naar school, want het is meer dan een half uur lopen. Alles doe ik trouwens met de taxi, want het is relatief veilig en heel goedkoop! Voor een ritje naar school betaal ik 1,5 dollar.
We brengen met school na de les ook een bezoek aan het oude centrum van Quito. We beklimmen een gigantische kathendraal waar ik doodsangsten uitsta op steile en gammele trapjes om boven in de torens te komen maar het is het waard, want het uitzicht is fantastisch!!
Aan het einde van de week is Simone (de Zwiserse die ik heb ontmoet in Montanita) een nacht in Quito en ook Stacey is die avond in Quito, dus we gaan met elkaar uiteten, wat weer erg leuk is! We hebben allemaal alweer veel meegemaakt, dus het is erg leuk om alle verhalen te horen.
Op vrijdag zijn Hanna, Chris (die ik ook ken uit Montanita) en Stacey ook nog in town, dus ook vandaag gaan we uiteten met elkaar. Na het eten ga ik op zoek naar een Salsa club waar een docent van school een verjaardag viert met vrienden. Ik mis het dansen erg dus na een paar nummers te hebben gekeken, trek ik de stouten schoenen aan en stap op iemand af. Er blijken een aantal erg goede dansers te zijn, dus ik vermaak me de hele avond prima!
De volgende ochtend moet ik vroeg uit de veren, want ik ga met Stacey en nog twee anderen die Stacey onderweg ontmoet heeft naar Otovalo. Hier is de grootste markt van Ecuador en kun je allerlei handgemaakte producten kopen van de Indianen die uit de hele regio hier naartoe komen. Het is ongeveer twee uur met de bus. Een van de vrienden van Stacey, een Australische blijkt ook gymdocent te zijn, dus we wisselen tijdens de busrit ervaringen uit over ons werk, wat erg leuk is!
De markt is inderdaad mega en de spullen prachtig. Mijn oog valt op een erg mooi wandkleed (dat er nog wel makkelijk bij kan in mn backpack....) en Stacey wil graag een Alpaca deken. Het kleed kost 80 dollar en de deken 18. Na tien minuten onderhandelen kopen we beiden voor totaal 65 dollar.....
Zondag gaat ook weer vroeg de wekker, want ik ga met twee anderen meiden van de spaanse school naar een andere locatie van de school in de jungle! Het is een rit van 6 uur naar de een lodge op ongeveer 2 uur van de stad Tena, aan de rivier de Napo. De weg is erg slecht en hoe dichter we bij de jungle komen, hoe warmer het word. We moeten met een pontje de rivier oversteken en het laatste stuk is er helemaal geen geasfalteerde weg. De lodge is erg mooi en net drie weken open, dus alles is nieuw!
Ook hier heb ik in de ochtend spaanse les en ´s middags hebben we tijd voor activieiten.
We bezoeken met gids Jaime een traditionele Quechua familie, maken een wandeltocht van 5 uur door de jungle waarbij we eindigen bij een mooie waterval, brengen een bezoek aan een opvangcentrum voor dieren uit de jungle (ze vangen bijvoorbeeld apen en papegaaien op die bij mensen thuis hebben gewoond) en gaan tuben op banden in de rivier waarbij we een groep apen van boom naar boom zien springen. Helaas hebben we ook veel vrije tijd en er is daar helemaal niks te doen, dus ik verveel me regelmatig. De keuze om een dag eerder terug naar Quito te gaan is dan ook snel gemaakt.
Op de laatste avond duiken we nog even het nachtleven in van Ahuano, het dichtsbijzijnde dorp. Karaoke is erg populair, dus we gaan naar een soort huisje waar een tv hangt en dronken Ecuadorianen hard en vals meezingen. Aangezien er in het dorp niks te beleven valt beginnen de dorpelingen al in de middag met drinken. En kunnen ze in de avond niet meer op hun benen staan en vallen ze midden in de plaatselijke discotheek (waar we die avond ook een bezoekje aan brengen) in slaap...
Het was een mooie ervaring maar ik ben blij dat ik weer in Quito ben.
Ik moet nodig al mijn kleding wassen na mijn bezoek aan de jungle, want alles zit onder de modder en is klam. Helaas is het enige dat nog schoon is een korte broek, een tshirt en een vest terwijl het hier 16 graden is en het keihard regent.... en natuurlijk is de Lavanderia vandaag (zondag) gesloten...
Ik blijf hier nog een paar dagen om een bezoek te brengen aan de Cotopaxi (een berg van 6000 m. hoog) en aan de evenaar. En daarna zien we wel weer verder....
-
11 Mei 2014 - 21:38
Ada:
Het is gaaf om te lezen... Maar zou echt niet met je willen ruilen!! Respect!! Ik neem ook aan dat je foto's schitterend zullen zijn! -
11 Mei 2014 - 21:41
Marlies En René:
Ha Jo,
Dat klinkt allemaal hartstikke goed! Mooie indrukken. Troost je hier is het ook koud en nat:-(.
Veel plezier!
Dikke X,
René en Mar -
11 Mei 2014 - 22:26
Marja:
Hallo Joëlle,
Leuk weer iets van je te lezen. Wat heb je al veel meegemaakt. Blij dat je weer in de bewoonde wereld bent. Het is hier ook erg koud voor de tijd van het jaar. En beleven niet zoveel als jij. Dinsdag opa zijn verjaardag gevierd en je felicitatie gezien was heel erg leuk al die kleuren en die mooie hoofdtooi en de mensen daar. Geniet van alles wat je ziet en een fijne week toegewenst.
Een dikke knuffel van je tante en oom. Doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiii -
12 Mei 2014 - 08:24
Jannie Roobol:
Hallo Joëlle,
Leuk om weer al je bijzondere ervaringen te lezen. Je hebt weer veel beleefd en gezien. De foto's zijn prachtig! Ik ben blij dat wij het eten in schone pannetjes kunnen koken!! Dat lijkt me daar helemaal niks,
bah! Veel plezier nog en pas goed op jezelf.
Groetjes van ons allen. -
12 Mei 2014 - 16:31
Annelies Eikelboom:
lieve Jo,
Gelukkig ben je weer in de bewoonde wereld aangekomen!
Heerlijk om weer mee te genieten van je verhalen;
Ben blij weer iets van je te horen hoor! Een week zonder je appjes duurt
best lang!!
Prachtige foto's ....op naar je volgende ervaringen.'
'k zou dit keer me wel kleden op het leven in de hoogte wanneer je de bergen in gaat.
doe voorzichtig en geniet!!
Een heerlijke hugh van mama xxxxx -
12 Mei 2014 - 18:16
Rien:
Hoi Jo,
wat maak je veel mee zeg en ook die prachtige foto's van de natuur echt schitterend. En wat zijn die surfplanken groot, heel stoer dat je dat doet. Ik ben niet bang voor een beetje water maar van je plank afvallen als je net op z'n hoge golf staat lijkt mij geen pretje. En inderdaad het contrast is wel heel erg groot als je van een miljoenen stad de jungle induikt maar ook weer gaaf om mee te maken. Je komt op plaatsen waar heel veel mensen nog nooit geweest zijn en dat het niet altijd je ding is daarvoor moet je hebben ervaren.
Nou wereldreiziger, veel liefs van het thuisfront en zorg steeds voor een goede voorbereiding van je activiteiten! XXX -
12 Mei 2014 - 19:33
Arie En Barry:
Hoi Joelle, bedankt voor je uitgebreide reisverslag. Heel leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt. De golven zien er indrukwekkend uit, mooi hoor. Veel succes op de hoge berg. -
12 Mei 2014 - 21:13
Lau:
Te gaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaf!!!
Ik begin steeds meer spijt te krijgen dat ik niet gewoon mee ben gegaan ;) haha
Neehoor meid, Geniet ervan!!!
Supercool allemaal!!
Ook de jungle zonder mobiel en leuke mensen dat is wel echt een combi voor jouw ;)
hahaha, nee zonder grap, goed dat je het hebt gedaan en hebt vol gehouden!
Ben trots op je dat je zo goed red daar!!
Kussies!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
